Ik kom uit een arm gezin. Pap was fabrieksarbeider, mam was huismoeder. Soms verdiende ze iets bij met thuiswerken: het naaien van partijen kleding of andere dingen. Ik herinner me nog stoelverkleiners en schoenenzakken. Want ja, we hielpen allemaal een handje mee.
Een karbonaadje was een luxe: pap en mam kregen het vlees, mijn zusje en ik kregen het bot met een restje vlees om af te knagen. Een ware traktatie. Ik besefte toen niet dat we het niet breed hadden. Ik wist niet beter.
Later, toen ik naar het voortgezet onderwijs ging moest ik op een gegeven moment maandelijks naar een kantoor om 25 gulden te betalen. Die last kwam op mij, want mijn school (10 km fietsen) bevond zich op een steenworp afstand van het deurwaarderskantoor – want dat was het. Mijn ouders hadden de rekening van de dierenarts niet kunnen betalen….
Die ervaring heeft mij zo ontzettend diep geraakt dat ik besloot om nooit schulden te maken en nooit geld te lenen. Dat heb ik heel lang vol kunnen houden. Ik ben getrouwd, kreeg kindertjes, en toen de jongste 4 jaar werd ben ik op zoek gegaan naar een baan. Ik ben nu eenmaal geen huisvrouw.
Jarenlang hebben we schuldenvrij kunnen leven, tot het moment dat onze auto het begaf. En ja, die had mijn man toch echt nodig voor het woon-werk verkeer. Dus dan toch maar een doorlopend krediet afgesloten. En dan gaat het ongemerkt: nieuwe computer, wasmachine stuk, andere onverwachte uitgaven – je hebt de mogelijkheid dus spreek je het krediet aan.
Tot het moment dat de kinderen uitgevlogen waren hebben we eigenlijk altijd krap gezeten. Geen schulden met afbetalingsregelingen of zo, maar wel een doorlopend krediet en veel rood staan bij de bank. Veel later dan de bedoeling was hadden we dat doorlopen krediet eindelijk afbetaald en konden we de roodstand op onze bankrekeningen wegwerken.
We hebben een woning gekocht. Dat was in de periode dat het inkomen van de vrouw nog niet meegeteld werd bij de berekening van de maximale hypotheek. Achteraf ben ik daar heel erg blij om.
We zijn nu op een punt in ons leven dat we het goed hebben en extra geld opzij kunnen zetten. We hebben diverse spaarpotjes:
- Een buffer, voor als het echt nodig is
- Voor de volgende auto, want die hebben we beide nodig voor woon-werk verkeer
- Extra aflossing voor de hypotheek
Onze hypotheek bestaat uit twee delen:
Ongeveer de helft aflossingsvrij, en de andere helft annuïteit.
Lang geleden heb ik veel tijd gestoken in het opzetten van een uitgebreid Excel bestand met allerlei berekeningen met betrekking tot onze hypotheek. Wij mogen per jaar maximaal iets van € 13.000 boetevrij extra aflossen, met een minimumbedrag van € 500 per keer. Die € 13.000 halen we bij lange na niet, maar alle kleine beetjes helpen…
En daar komen de sneeuwballen in beeld:
Een paar jaar geleden [2013] zaten we aan het eind van onze rentevaste periode en hebben we samen met een adviseur alles goed doorgenomen. De beleggingshypotheek van destijds werd omgezet naar een annuïteitenhypotheek. Dat betekent dat je elke maand een vast bedrag betaalt. Een deel daarvan is rente, de rest is aflossing op de hypotheek. Die hypotheek wordt dus stukje bij beetje afgelost.
Onze aflossingsvrije hypotheek hebben we aangehouden. Het was niet rendabel voor ons om dat te veranderen. Die lening loopt in principe tot 2035 [oef] en dan moeten we in één keer het bedrag betalen. Of een nieuwe hypotheek afsluiten…. We besloten om te proberen zoveel mogelijk extra af te lossen.
Door het aanpassen van onze hypotheek in 2013 werden onze maandlasten een stuk lager. Voor het gemak zeg ik € 100 lager. Dat verschil in oude en nieuwe hypotheeklasten laten we maandelijks automatisch naar een spaarrekening overmaken. Dat is eenmaal invoeren in internet bankieren en je hebt er verder geen omkijken meer naar.
Elke maand neem ik de bankrekeningen door. We hebben een aparte betaalrekening voor alle vaste lasten. Elke (hele) euro die aan het eind van de maand overgebleven is gaat ook naar de hypotheek spaarrekening.
Als ik bij de maandelijkse controles zie dat er meer dan € 500 op de spaarrekening staat, gebruik ik dat meteen om extra af te lossen op de hypotheek (hele euro’s). Daarna voer ik dat bedrag in mijn Excel rekenblad in als extra aflossing, en door de formules die ik heb ingebouwd kan ik meteen zien hoeveel ik bespaar. In het begin was dat maar een enkele euro, maar toch heb ik een automatische overboeking aangemaakt om die enkele euro maandelijks over te boeken naar de spaarrekening.
En zo spaarde ik per maand automatisch al € 100 + € 1,04 (voorbeeldbedrag, hier gebruik ik wel elke cent).
Bij elke extra aflossing besparen we weer een beetje extra, en elke keer passen we de automatisch overboeking weer aan. En dat is nu het sneeuwbaleffect: door steeds maar weer die kleine beetjes opzij te zetten groeit het maandelijkse spaarbedrag en kunnen we vaker extra aflossen…. In de vier jaar tijd is die € 1,04 inmiddels gegroeid naar € 143,59 per maand!
Ik heb een tutorial geschreven over hoe ik mijn bestand heb opgezet. Je kunt hem hier vinden.
Elke keer als we extra afgelost hebben zet ik de bedragen in een grafiekje en dan word ik weer helemaal blij [en manlief ook ;-)]. Dit is het plaatje bij de laatste aflossing:
Als we blijven kunnen blijven doorgaan met het automatisch sparen op deze manier is het aflossingsvrije deel in 2022 [in plaats van 2035] helemaal afgelost!! Dat scheelt zeker 13 jaar rente betalen!
Hieronder staan een paar linkjes naar websites en blogs waar je informatie en rekentools kunt vinden.
Die sneeuwballen kun je op ieder doel richten, het is alleen een kwestie van eens goed de tijd nemen en consequent de financiën beheren.
Ga je mee sneeuwballen gooien?
